Weerstand
Weerstand is interessant. Iedereen kent weerstand. Het is een beschermende beweging. Waartegen dan? Tegen iets waarvan we voorvoelen of voorspellen dat het ons niet verder gaat helpen of pijn gaat doen.
Ik gebruik graag het beeld van de ‘bewaker’. Dit is een ingebouwde reflex om wat nieuw is af te wijzen. Heel ons leven verlangen we er naar om nieuwe dingen te leren en onszelf opnieuw uit te vinden. Tegelijkertijd is er een reflex in ons aanwezig die het oude wilt beschermen en bang is voor dat nieuwe. Dit is weerstand. Het laat zich op verschillende manieren voelen: “Dit is niks voor mij” “Hoe ik het doe is toch beter” “Het maakt mij onzeker dus zal het wel niks voor mij zijn” “Ik word er niet blij van” …
Vaak gaat weerstand dus om toekomstvoorspellingen zonder dat we onszelf de kans gaven om het nieuwe echt te leren kennen, te doorvoelen en vanuit openheid te ervaren.
Het kunnen herkennen en erkennen van je eigen weerstand is een geweldige stap vooruit. Een goeie basishouding is dan: blijven doorademen en een rustige houding aannemen: “Misschien is er iets wat ik nu nog niet kan zien”
Weerstand brengt ons naar de kern van verandering. Als we op de oude manier met onszelf omgaan krijgen we herhaling van hetzelfde. We hebben nieuwe manieren een kans te geven. Weerstand geeft aan dat we in de kern van dit proces zitten. Als een vlinder die nog in de cocon zit te wachten tot het moment van opening komt. De cocon is levensnoodzakelijk voor de vlinder. Als we de cocon te snel open maken sterft de vlinder. De cocon maakt dat hij zijn vleugels krachtiger kan maken.
Bart De Coninck