Innerlijk kind
Schuld, drama en blinde woede zijn uitingen van herinneringen die in ons leven. Het zijn manieren waarmee we soms reageren op wat zich nu afspeelt. Tegelijkertijd is onze waarneming, ons denken en ons voelen op dat ogenblik vertroebeld door vroeger. Een andere naam voor deze herinneringen is het ‘innerlijk kind’.
Schuld, drama en blinde woede zijn daarom eigenlijk uitingen van verwardheid, namelijk het klem zitten tussen wat we nu menen waar te nemen en wat als herinnering in ons leeft. We zitten als het ware tussen twee stoelen. En das niet comfortabel, vooral ook omdat de meeste herinneringen onbewust zijn, dus van nature wazig en mistig.
Hoe bewuster we kunnen worden van wat in ons leeft van vroeger, van het kind in ons in al zijn dimensies, hoe vrijer en helderder we ons kunnen bewegen. Hoe beter we ons zullen kunnen verhouden tot wat zich nu aandient.
Momenten van schuld, drama en blinde woede zijn daarom ideale momenten om wat in onszelf nog actief is van vroeger beter te begrijpen en er efficienter mee te leren dealen. Wij mensen leren enkel in momenten van crisis, nooit in comfort of harmonie.
Een voorwaarde is daarbij dat we innerlijk tot rust komen, zodat we van daaruit helderder kunnen worden.