In welke mate zijn wij eerlijk en zichtbaar?

Wij verlangen dat anderen (onze partner, vrienden, collega’s, cliënten,…) eerlijk met ons zijn. Dat ze ons duidelijk kunnen maken wat echt belangrijk voor ze is. Dat ze ons een blik gunnen in de diepte van hun ziel. 

En toch – als we nu es echt eerlijk zijn met onszelf – in welke mate slagen wij er in om eerlijk te zijn met anderen? Echt zichtbaar, niet alleen in wat wenselijk is, maar in de werkelijkheid zoals die diep down voor ons is?

Ik ben als therapeut de illusie lang voorbij dat cliënten enkel met hun diepe werkelijkheid komen in therapie. .

Het zich verbergen – het zich niet tonen in wat er echt speelt – zit diep ingebakken in het DNA van elke mens al honderden generaties lang. Omhuld door schaamte, door het beeld – wat ik draag of ben, kan niet ontvangen worden -, gehuld in verwarring, gehuld in naïviteit… 

Ook die werkelijkheid verdient waardigheid. En het verlangen om je meer zichtbaar te durven maken, kan een mooi pad zijn om te bewandelen. De eindbestemming bereiken we misschien nooit. We zijn mensen, omringd door mensen.

Ik wens jullie een goeie start van deze werkweek!

Bart De Coninck